Czcionka (staropolskie nazwy: krotło, cćonka, trzcionka) – rodzaj nośnika pojedynczych znaków pisma drukarskiego, podstawowy materiał zecerski używany w technice druku wypukłego. Współcześnie czcionka drukarska została wyparta przez czcionkę komputerową, która jest obrazem pojedynczego znaku (glifu) zakodowanym w postaci bitmapowej lub wektorowej.
Potrzeba komunikacji jest jedną z najbardziej pierwotnych cech społeczeństwa. Konieczność porozumiewania się i nieustanne próby ulepszania kontaktów międzyludzkich stały się dla większości cywilizacji jednym z najistotniejszych bodźców do rozwoju. Pierwotnie ludzie, chcąc przekazać swoje myśli, korzystali jedynie z nietrwałych form komunikacji, takich jak język mówiony. Nie dawał on jednak możliwości przekazywania myśli w czasie i przestrzeni.
Początki pisma pozwoliły ludziom na nowe trwożliwości. Pismo dało możliwość utrwalenia naszych myśli, przeżyć czy też odkryć. Bez względu na region i czas wynalezienia pisma, jego rola dla ludzkości jest ogromna i trudna do ocenienia. System pisma niewątpliwie przyczynił się do rozwoju naszej kultury oraz stał się bodźcem do dynamicznego rozwoju ludzkiej cywilizacji.
Czcionka ma postać metalowego prostopadłościanu odlanego ze stopu drukarskiego. Główną część czcionki stanowi słupek. Na jego górnej (czołowej) powierzchni znajduje się wystająca główka o kształcie drukowanego znaku. Płaska